biz

geç kalmış huzursuzlukların girdabına düşmüş ufak ağaç dalları.
ne kendimizi kurtarabildik ne de bize tutunanları
olamadık bir baltaya sap.
dibe vurduk ansız zamanlarda
bizden beklenmeyen aptallıkların kahramanlığına büründük deli cesaretiyle
sonsuz kabuslara özgürlük kılıcımızı savurduk biter ümidi ile

kara kaplı defterlerde üstü çizilenlerden olduk
daima tek bir kalemde.
silindik hatrımızdan silinmeyen dostların defterlerinde
güçsüzdüki,çaresizdik,cahildik,bilemedik,yenildik,
bize hangi zamanın kıtlığı vurdu dersiniz?
hangi yoksunluk bizi böyle kudurttu aç bırakılmış bir kurt misali
ne varsa paramparça
ne varsa gitmiş

DÖNMEMECESİNE...

Melahat Kırtekin