yakışmıyor böyle karanlık bir mabette matem tutmak
kalk güneş var dünyanın dört bir yanında
hiçbir tarafı karanlık kalmayacak kalk
yüreğim eski saflığına kavuşacak söz
bir daha hiçbir kire bulanmayacak kalk
ne olur kalk yalvarıyorum
yaz ayında kardelenler açıyor
onlara bu haksızlığı yapma kalk
sen yoksun diye kainat soğuk
Düzen yerle bir oluyor kalk
lokman hekim yalnızlık ilacını
eski bir mezarın taşına saklamış
tarih yeniden yazılıyor kalk
yalnız kalmayacak artık hiçbir mahlukat
yalvarırım kalk
bir ben yalnız kaldım şu alemde
herkes sevdiği ile el ele kalk
içim üşüyor hala kalkmıyor musun
yalvarırım kalk
ellerim toprağın ile nasır tuttu yıllardır
lehçem kör,izahım topal
beni bu genç yaşımda konuşamayanlardan etme kalk
saçlarım uzuyor örülmek için hala
onları darmadağınık bırakma kalk
yalvarırım kalk
bir sabah uyanayım yanımda sen
kendin için değilse de benim için kalk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder