ağlarım bağıra çağıra
gökyüzü yıldızsız kalır
karanlık olur dört yanım
her yanımı çarparım,
her yerim yara
her an kan kokarım.
bazen koca bir ay belirir belleğimde
içinde yalnız ben
geceye düşen tüm aydınlık ben
dünyanın peşine düşmüş o hafiye ben
yalnız ben düşeyim geceye,sokağa
herkesin gölgesinde az biraz benim payım
ben bencil değildim böyle
lakin bana yoldaş yanımı kaybetti
diğer yanım...
bazen bir fidan büyür içimde
bir gece vakti habersiz,sinsice
kovuğuma sığınır cümle mahlukat
peki ben kime sığınayım?
dilimde feryat
kökümden kopup ta savrulmak isterim
MELAHAT KIRTEKİN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder