kafiyesiz dağınık saçların
hayatımın şiirine serpildi
hiçbir tarak çözemedi
satırların ardındaki sığ düğümleri
çelimsiz bir ağaç dalı gibi
çıtkırıldım oldu sayende
tomurcuk açmamış sözcüklerim
hiçbir lisana çevrilemedi
anlaşılamadım
kestane rengi
ağaç gövdelerinin ağır kokusunda
humuslu topraklar aradı zaferlerim
gelişmek istedim boyuna boyuna
türkü tadında bir gül yaprağı
dudaklarımı dikeni ile şereflendirdi
hüznümün tüm birikimini yitirdim
oysa yitirdiklerim bildiklerimdi...
bilinmezliklerim ile kaldım ortada
bilmiyorum halim keyif mi,keder mi?
Melahat Kırtekin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder