ANNE HADİ GİDELİM

kalk gidelim anne
buradaki akide şekerlerine boya sürmüşler

kalk gidelim anne

baktım göremiyorum tüm hayallerim ölmüşler

kalk gidelim anne
ben emekliyor olayım
sen de beni tavana asılı gıcırdayan beşiğimde salla
ben ağlayayım
sen bana olmayan sesin ile ninniler yolla

anne akide şekeri yersem
pamuk şekeri istersem
kağıt helva diye vızırdanırsam bana kızma
bak burada bu zamanda her şeyi yok etmişler

çocukluğumun tadını elimden alma

sana söz uyku vakti gözlerimi kendim kapatacağım
tabağımda ne varsa bitecek
hiçbir lokmayı arkamdan ağlatmayacağım...

kalk gidelim anne
burada kara trenler
kara kalpli insanlar indiriyor bu şehre
kocaman binalarda yalnız insanların ağlamalarını duyuyorum

anne burada kedilerin kuyruğuna teneke bağlıyorlar
her gece kulağı kesilmiş bir köpeğin imdatıyla uyanıyorum
ağaçları kesiyorlar anlamsız kağıtlar için
anne biliyor musun burada kimse mektup yazmıyor
hiçbir kağıt aşka yazılmış değil
tüm bankalar ağaçların üzerine sıfırı sonsuz borçlar yazıyor

kalk gidelim anne
burası bize göre değil
bizim dünyamız iki oda bir salon
nefesimiz birbirine değiyor
biri ah dese diğeri hemen duyuyor
burada herkesin kulağında kulaklık
biri can verecek olsa imdadı duyulmuyor

burda her yer öyle kirli ki
hiçbir beyaz sabun lekeyi çıkarmıyor
bıktım böyle kirli paslı gezmekten
hoş gezsem de kimse görmüyor
herkes öyle lekelenmiş ki şu şehrin lanetiyle
hiçbir leke çıkarıcı fayda etmiyor
sen çıkmayan vişne lekesine kızıyordun ya

vişne bu lekeler için fazla temiz kalıyor
anne kalksana hadi gidelim

Melahat Kırtekin