adab

bütün gidilmişliklere ithafendir dilimdeki anlamsız ıslık
bir gidilmişlik masalıdır yaşamımızın ön sözüne dizilen
herkes gider bir gün bir yerlerden
kiminin hayatından,hayalinden,gönlünden....
ağır bir seremonidir düzenlenen törenler
anlamsız ve iç sıkıcı...
gitmekse lazım olan gitmek gerekir adam gibi
tüm dostlara,düşmanlara son bir selam için
el uzatabilecek adamlığa sahip olabilmek gibi

şimdi de bir gidiş hikayesidir başlayan
yavaş yavaş toplarsın,kendine ait olduğunu düşündüğün ne varsa
oysa gitmek istediğin bir yere ait meteryeller toplamak ne saçma
madem her şey bitirilmiştir orada peki toplanmak niye
bir bitmişliğe ısrarla intizamı yakıştırmak niye
bırakılsın dağınık kalsın
dağınık kalsın ki enkaz göze batmasın
intizam ne var ne yok ise çıkarır ortaya
tüm yanıkları,tüm tümsekleri,tüm çukurları....


ağır ve karmaşık bir yola sapma telaşıdır
gençliğin bize verdiği cesaret
oysa bilindik doğru yollar da vardır elbet
hayatımızın yalnız bize ait olduğunu düşündüren
o küstahlık neticesinde
olmayacak işler açarız başımıza o cesaret ile
olmayacak hendeklerden atlatır da
ele güne aşikar edileceğimiz yaralar açtırır bize

gitmeyi bilmek gerekir arkadaş
gitmeyi de kendine yakıştırmanın bir usulu adabı vardır
üzerine cuk diye oturmuş dar kesim bir
adamlık gömleğidir usul bilmek
her baba yiğidin harcı da değildir ayrıca
usül gömleğini adabı ile ilikleyip giymek....



Melahat Kırtekin